Γ.Σ. Ηρακλής

Μετά από δεκαετίες αφοσίωσης στον χώρο του ποδοσφαίρου και με μια πολύτιμη προσφορά ως τεχνικός διευθυντής των Ακαδημιών του ΗΡΑΚΛΗ, ο Δημήτρης Αδάμου αποφάσισε να αποχωρήσει, όχι για να φύγει από την οικογένεια του Ημίθεου, αλλά για να δώσει χώρο και χρόνο στη νέα γενιά. Φεύγει γεμάτος, περήφανος, και κυρίως δικαιωμένος.

Η πορεία του δεν μετριέται μόνο με αποτελέσματα και τίτλους. Μετριέται με βλέμματα παιδιών που πίστεψαν σε ένα όνειρο. Μετριέται με ήσυχες, καθημερινές νίκες που δεν γράφτηκαν ποτέ σε πίνακες σκορ αλλά χάραξαν χαρακτήρες. Η διαδρομή του στον ΗΡΑΚΛΗ δεν ήταν απλώς δουλειά, ήταν υπόσχεση, ήταν αποστολή.

Ένα μεγάλο «ευχαριστώ» και ένα ακόμη μεγαλύτερο «μπράβο» συνοδεύουν την αποχώρηση του από τη θέση του τεχνικού διευθυντή των Ακαδημιών του ΗΡΑΚΛΗ. Έπειτα από μια διαδρομή γεμάτη αγάπη, κόπο, συγκινήσεις και αμέτρητες στιγμές περηφάνιας, ο Δημήτρης κλείνει έναν πολύτιμο κύκλο, αφήνοντας πίσω του ένα έργο που μίλησε εντός και εκτός των τεσσάρων γραμμών του γηπέδου.

«Ο βαθμός δυσκολίας ήταν μεγάλος, αλλά με την προσπάθεια τη δική μου, του Σάκη Παπαδόπουλου και της διοίκησης, τα καταφέραμε. Κάναμε μια εξαιρετική χρονιά και σχεδόν όλα τα τμήματα μας έφτασαν στον τελικό», αναφέρει. Όμως για εκείνον, η μεγαλύτερη νίκη δεν ήταν οι τίτλοι, ήταν τα ίδια τα παιδιά. Αυτός ήταν εξάλλου, ο στόχος του να δημιουργεί συνθήκες, ευκαιρίες και όνειρα για τους μικρούς αθλητές. Και αυτό το κατάφερε με ακεραιότητα και φροντίδα. «Έχω ζήσει αρκετές μεγάλες επιτυχίες σαν ποδοσφαιριστής και μου είναι αδύνατον να ξεχωρίσω κάποια. Ως τεχνικός διευθυντής έζησα όμορφες στιγμές. Πήραμε πρωταθλήματα αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι κάποια από τα παιδιά μας βρέθηκαν στην πρώτη ομάδα. Για παράδειγμα, την εποχή που ήταν ο Πεντράθα έγιναν επαγγελματίες 12 παιδιά. Δεν υπάρχει κάτι πιο ευχάριστο αυτό. Είναι η μεγαλύτερη ικανοποίηση».

Στη διαδρομή μου σημαντικό ρόλο έπαιξε και η συνεργασία με τους ανθρώπους της πρώτης ομάδας, που δεν έκλεισαν τα μάτια στα μικρά παιδιά που έβλεπαν να κλωτσούν με πάθος και ενθουσιασμό τη στρογγυλή θεά. «Είχαμε εξαιρετική συνεργασία τόσο με τον Παύλο Δερμιτζάκη όσο και με τους Σωκράτη Οφρυδόπουλο και Ιεροκλή Στολτίδη. Παρακολουθούσαν τα παιδιά. Είχαμε μια καλή χημεία. Μας έδωσαν την αξία που χρειάζεται κάθε ακαδημία. Είναι σημαντικό που τα παιδιά είχαν την ευκαιρία να προπονούνται με την πρώτη ομάδα, κέρδισαν εμπειρίες και γέμισαν πολύτιμες εικόνες. Κάποια από αυτά και το εισιτήριο για αυτή. Πλέον, η ομάδα έχει ένα νέο προπονητή. Ο κ. Τεννές είναι έμπειρος και αξιόλογος, δεν γνωρίζει ακόμη τα παιδιά των ακαδημιών αλλά είμαι βέβαιος ότι θα ρίξει ματιές και σε αυτά. Είμαι βέβαιος ότι θα κάνει καλή δουλειά».

Φυσικά αρωγός στο έργο του στάθηκε τόσο η διοίκηση όσο και το διοικητικό συμβούλιο του Συλλόγου μας, οι οποίοι όπως ανέφερε τον στήριξαν από το πρώτο λεπτό και πάντα με γνώμονα το καλό των μικρών μας αθλητών. «Με στήριξε ο Γ.Σ. ΗΡΑΚΛΗΣ, ο κ. Κυριζίδης και όλο το διοικητικό συμβούλιο. Με φώναξαν και μου ζήτησαν να βοηθήσω. Φυσικά, δεν μπορούσα να αρνηθώ γιατί αγαπάω τον ΗΡΑΚΛΗ. Λειτουργήσαμε με αξιοπρεπή τρόπο και αγκαλιάσαμε τα παιδιά με αγάπη.

Θέλω ευχαριστήσω τον πρόεδρο και όλο το διοικητικό συμβούλιο για τη στήριξη που μου παρείχαν. Έκανα ό,τι καλύτερο μπορώ για να μπορεί ο ΗΡΑΚΛΗΣ να έχει την ακαδημία του και να λειτουργεί αξιοπρεπέστατα. Πήγαμε καλά. Πλέον, επόμενο μέλημα μας είναι η βελτίωση των εγκαταστάσεων και οι υπεύθυνοι είναι στο πρόγραμμα να προχωρήσουν σε βελτιώσεις».

Δεν παρέλειψε να αναφερθεί και στους Νίκο Πουρτουλίδη και Γιάννη Παπαποστόλου που θα αναλάβουν να συνεχίσουν το έργο τονίζοντας ότι: «Τα δυο παιδιά που θα με αντικαταστήσουν είναι άξιοι να συνεχίσουν το έργο που ξεκινήσαμε. Θα βοηθήσουν να γίνει κάτι καλύτερο και πιο δυνατό».

Αναφέρθηκε και στα νέα παιδιά του ελληνικού ποδοσφαίρου, στα ταλέντα εκείνα που περιμένουν μια ευκαιρία και αναρωτήθηκε πως γίνεται οι ευρωπαϊκές ομάδες να εκτιμούν το ταλέντο τους και εμείς όχι: «Τα ελληνόπουλα είναι αδικημένα. Δεν μπορεί να διαπρέπουν όλα στα ξένη κράτη και στην Εθνική Ομάδα και να μην μπορούν να βρουν τη θέση τους σε μια ελληνική ομάδα. Δεν έχει λογική αυτή. Κάποια στιγμή θα ήταν καλό να αλλάξει ο κανονισμός και να υπάρχει όριο για γηγενείς ποδοσφαιριστές, όπως συμβαίνει και σε άλλα κράτη. Πρέπει να στηρίξουμε και τα δικά μας παιδιά. Έχουν δυνατότητες και το αποδεικνύουν».

Ο Δημήτρης Αδάμου αποχωρεί γεμάτος, χωρίς πικρία, χωρίς δισταγμό. Αποχωρεί γιατί νιώθει ότι ο κύκλος έκλεισε όπως έπρεπε: «Από τα 17 μου χρόνια είμαι μέσα στο ποδόσφαιρο και σκέφτηκα ότι είναι καιρός να δώσω χώρο και χρόνο στους νεότερους. Ήταν η κατάλληλη στιγμή για να αποχωρήσω. Έπρεπε να σταματήσω για να ξεκουραστώ. Εύχομαι να πάνε όλα καλά και είμαι σίγουρος ότι θα πάνε. Είμαι γεμάτος,  ό,τι ήταν να κάνω το έκανα πια» ενώ επισήμανε ότι το μεγαλύτερο κέρδος του είναι η αγάπη που εισπράττει από τον κόσμο«Εισπράττω καθημερινά την αγάπη του κόσμου. Δε νομίζω ότι υπάρχει μεγαλύτερη επιβράβευση για έναν ποδοσφαιριστή. Η αγάπη του κόσμου με γεμίζει».